Hoeveel gladiatoren stierven er tijdens een gevecht in een amfitheater?

Antwoord

Echte gladiatoren of 'zwaardvechters' waren topsporters, die jaren getraind werden in hun specifieke gevechtstechnieken. Ze waren juridisch gezien slaven en waren dus eigendom van de ludus of gladiatorenschool waartoe ze behoorden. De eigenaar van een ludus verhuurde zijn gladiatoren aan organisatoren van evenementen om daar te vechten in de arena. Omdat de ludus zoveel geïnvesteerd had in zijn gladiatoren, was het niet de bedoeling dat die dadelijk zouden sterven. Bij veel gevechten ging het dan ook om de eer van het winnen, niet om een gevecht op leven en dood. Alleen wanneer de organisator van een evenement er specifiek om vroeg dat er doden zouden vallen, was dat een optie, maar daarvoor moest dan véél meer betaald worden zodat de ludus zijn investering eruit haalde. Vechten in de arena was evenwel altijd een risico, zodat er steeds gladiatoren konden sterven ook al was het geen gevecht op leven en dood. Op basis van grafopschriften van succesrijke gladiatoren zien we dat velen van hen tien tot twintig wedstrijden in hun leven hebben gevochten, die ze al dan niet gewonnen hadden. Meestal vochten gladiatoren slechts per twee, en was er ook maar één gevecht tegelijk bezig in de arena, zodat iedereen er goed van kon genieten.

Iets heel anders waren terdoodveroordeelden en krijgsgevangenen die ook collectief vaak de arena ingestuurd werden om te vechten, en daarbij was het wel de bedoeling dat ze op het einde quasi allemaal dood waren. In films, strips en boeken wordt deze groep jammer genoeg vaak verward met de 'echte' gladiatoren.