Soefisme, als mystiek, gaat op zoek naar het goddelijke i.p.v. god zelf. Is het dan wel correct om soefisme ook als iets islamitisch te bestempelen?
M.a.w. zou soefisme kunnen bestaan zonder islam?
Iedere (zelfverklaarde) soefi lijkt vroeg of laat een grote bekeringsdrang te hebben, wat meer eigen is aan de islam dan aan soefisme, lijkt me.
Beste,
het soefisme is een mystieke variant van de islam. Eeuwenlang is het een essentiële geloofsbeleving geweest bij islamitische vorstendommen (Baghdad, Perzië). Maar tiussen de islamitische rechtsgeleerden (oelema) en de soefi's liep het mis. De soefi's voelden zich superieur aan de Wet. Ze gaven een allegorische uitleg aan de koran. De theoloog Al-Ghazadi (1059-1111) bracht een synthese tussen beide strekkingen binnen de islam tot stand. Het soefisme is vooral belangrijk geweest in het Ottomaanse rijk (Osman Bey). Maar vandaag bestaan er ook twee soefismen: het door de islam aanvaaarde soefisme (die de koran en de sunna als leidraad aanvaarden) en het ongewenste soefisme (dat niet volgens de voorschriften van de islam bestaat). Dus die tweede variant kan wel buiten de "officiële" islam bestaan.
In het soefisme doorloopt de ziel diverse toestanden, om dan tot mystieke extaase te komen: de directe ervaring van God, of zelfs identificatie met God. Soefi's zijn dus diepgelovig.
mvg,
Joannes Késenne
Er zijn nog geen reacties op deze vraag.
Enkel de vraagsteller en de wetenschapper kunnen reageren op een antwoord.
© 2008-2021
Ik heb een vraag wordt gecoördineerd door het
Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen
