Bijvoorbeeld door de zwaartekracht van een zwart gat.
Beste Martijn,
eigenlijk mag je niet zeggen dat licht wordt gebogen. Door de aanwezigheid van een zware massa wordt de ruimte zelf gekromd. De kortste weg tussen twee punten is dan geen strikt rechte lijn meer. Licht probeert altijd die kortste weg te volgen, en als die iets gekromd is, gaan de fotonen gewoon mee.
In de buurt van een zwart gat kan die afbuiging enorm zijn, maar ook een gewoon sterretje zoals onze zon kromt de ruimte in haar buurt, op een minieme maar meetbare manier. Dit kan worden waargenomen door tijdens een volledige zonsverduistering de posities van sterren die zich net naast de zonneschijf bevinden op te meten en te vegelijken met de plaats waar ze zouden moeten staan als we niet rakelings naar zo'n ster kijken. Het blijkt dat we door de afbuiging een beetje omheen de zon kunnen kijken, zoals je op bijgevoegde figuur (Nasa) kan zien. De afbuiging werd voor het eerst gemeten in 1919 door Eddington. De waarde die hij bekwam lag binnen de te verwachten meetfout, in vergelijking met de waarde van 1".75 (dus 1.75 boogseconde) die door de algemene relativiteitstheorie was voorspeld.
Er zijn nog geen reacties op deze vraag.
Enkel de vraagsteller en de wetenschapper kunnen reageren op een antwoord.