Wat was de stand van de planeten in de prehistorie?

Antwoord

Beste Margot,

Aan de afstand tussen de planeten is in de tijd dat de mens bestaat niets veranderd. Maan en zon zijn ten eerste geen planeten. De eerste is een natuurlijke satelliet van de aarde (d.w.z. bevindt zich in een baan om de aarde), de laatste is een ster en bovendien het massamiddelpunt van ons zonnestelsel (m.a.w. alle planeten bevinden zich in een baan om de zon, de aarde inbegrepen).

Alle planeten die je opnoemt (Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus) zijn weldegelijk nog altijd met het blote oog zichtbaar. Ze zijn uiteraard veel minder helder dan de maan en de zon, maar als je weet waar en wanneer te kijken zijn ze (als de zon onder is) perfect waar te nemen. Zeker Venus en Mars heb je zeker al zonder het te weten gezien. Deze zijn ongeveer even helder als de helderste sterren.

Je ziet met het blote oog uiteraard geen details van het oppervlak, maar je kunt bijvoorbeeld wel zien dat Mars een rode kleur heeft. De reden dat de planeten al in de oudheid ontdekt werden, is dat hun positie ten opzichte van de vaste sterren verandert in de loop van het jaar. Copernicus heeft ons geleerd dat de zon het centrum van ons zonnestelsel is, en de aarde maar een gewone planeet is die daar net zoals de anderen ronddraait.

Merk verder nog op dat "zo dicht als nu de afstand maan-aarde-zon" in dit verband niet veel zin heeft. Sommige planeten staan op bepaalde momenten dichterbij dan de zon. De afbeelding hiernaast geeft een overzicht van ons zonnestelsel (de afstanden zijn uiteraard niet op schaal).