Waar ligt de menselijke grens qua hardlopen en hoogspringen?

Antwoord

Botsen topsporters stilaan tegen de menselijke evolutionaire grenzen aan?

Toen Eliud Kipchoge in 2018 het officiële wereldrecord op de marathon verbrak, was dat wereldnieuws. Nog groter was verwondering toen hij een jaar later als eerste mens ooit onder de twee uur de marathon aflegde. Dat wereldrecord werd echter niet erkend omdat er veel technologische hulp aan te pas kwam. Ook andere sporters dromen ervan om ooit een wereldrecord te behalen in hun discipline. Maar hebben we stilaan niet de grenzen bereikt van wat de mens kan? En is dat niet gevaarlijk, steeds die fysieke grenzen opzoeken om een record te breken? Professor Eric van Breda is sportwetenschapper en weet er meer over.

Biologische limieten

Genetisch potentieel: De prestaties van elk individu worden uiteindelijk beperkt door hun genetische samenstelling. Hoewel training de prestaties van een atleet kan optimaliseren, kan het hun fundamentele genetische grenzen niet veranderen.

Fysiologische beperkingen: Factoren zoals spieropbouw, cardiovasculaire efficiëntie en metabolische capaciteit hebben natuurlijke limieten. Bijvoorbeeld, het menselijk hart kan slechts een bepaalde hoeveelheid bloed pompen en spieren kunnen slechts een bepaalde kracht uitoefenen voordat letsel of vermoeidheid optreedt.

Recordplateaus

Afnemende opbrengsten: Veel wereldrecords worden met steeds kleinere marges verbroken, wat suggereert dat atleten hun fysiologische limieten naderen. Bijvoorbeeld, verbeteringen in sprinttijden of marathonrecords zijn aanzienlijk vertraagd vergeleken met de sprongen die gemaakt werden in het begin van de 20e eeuw.

Data trends: Statistische analyse van prestatietrends in verschillende sporten toont een afvlakking in het verbeteringspercentage, wat aangeeft dat veel records in de toekomst minder vaak zullen worden gebroken. Hieronder de figuren van 2 sporten met de afvlakkende curves. 

E van Breda unpublished results

Technologische en methodologische vooruitgang

Training en herstel: Innovaties in trainingsmethoden, hersteltechnieken en blessurepreventie hebben de prestatiegrenzen verlegd. Deze hebben echter ook te maken met afnemende opbrengsten naarmate ze hun limieten naderen.

Uitrusting en materiaal: Vooruitgang in uitrusting (bijv. hardloopschoenen, zwempakken) heeft de prestaties aanzienlijk verbeterd. Denk maar eens aan de discussie van de Nike Vapor Fly hardloopschoen. Er is nog steeds ruimte voor verbetering, maar elke innovatie staat onder toezicht en ethische beoordeling. 

Conclusie

Hoewel er nog steeds ruimte is voor verbetering in menselijke sportprestaties, vooral met voortdurende vooruitgang in wetenschap en technologie, zijn er duidelijke aanwijzingen dat we de maximale potentie van menselijke capaciteiten in veel sporten naderen. De snelheid waarmee wereldrecords worden verbroken, vertraagt, en de marges waarmee ze worden verbroken, worden kleiner. Dit suggereert dat, hoewel buitengewone prestaties zullen blijven inspireren, ze steeds meer de uiterste grenzen van het menselijke potentieel zullen vertegenwoordigen.