Wat gebeurt er met de (baan van de) aarde wanneer er op de 'as' zon-aarde een tweede (identieke) zon wordt 'geplaatst' aan de andere kant van de aarde?

Antwoord

Zoals u het tekent, staat de Aarde juist halfweg tussen de twee zonnen.  In het geval dat de Aarde een cirkel beschreef rond de eerste zon, staat op het moment dat de tweede Zon 'verschijnt' de snelheid van de Aarde loodrecht op de as tussen de twee zonnen.  Als de massa's van beide zonnen juist gelijk zijn, dan vereist de symmetrie van het probleem dat de Aarde altijd op die loodlijn blijft bewegen.  Ze zal een eindje rechtdoor vliegen, maar uiteindelijk door de aantrekking van beide zonnen teruggeroepen worden, weer versneld, doorschieten aan de andere kant, en verder blijven oscilleren.

Maar eigenlijk gebeurt er uiteraard iets anders.  Als je daar gewoon een nieuwe Zon zet, dan zullen beide zonnen vooral elkaar aantrekken.  Als ze beiden van stilstand vertrekken, vallen ze gewoon op elkaar, naar het punt juist halfweg, hetgeen geen leuk perspectief is voor wie daar staat!

Dit is allemaal heel geidealiseerd voorgesteld, met een cirkelbaan voor de Aarde, twee gelijke massa's voor de zonnen, en een start vanuit rust.  Elke kleine afwijking zal op termijn voor grote verschillen zorgen.  We komen in het algemeen terecht in het drie-lichamen-probleem.  Dat is wiskundig niet exact oplosbaar.  En de benaderende oplossingen voor de gevallen waarbij de onderlinge afstanden gelijkaardig zijn en er twee grote masa's optreden, zijn niet stabiel.  Wanneer we in de kosmos configuraties met drie sterren zien, dan is dat altijd met twee sterren dicht bij elkaar en een derde een heel eind ervan verwijderd.  De uitkomst van uw gedachtenexperiment zal voor de Aarde ofwel zijn dat ze in een van de zonnen verdwijnt, of dat ze uit het systeem wordt weggekogeld.  In functie van de begintoestand zullen de twee zonnen samenstellen of een dubbelster-systeem worden.