Röntgendiffractie, ook X-straalkristallografie genoemd, is een techniek om de driedimensionale structuur van een molecule te bepalen. Men gebruikt hiervoor röntgenstralen, of X-stralen (dat is hetzelfde), en de enige beperking is dat je van je molecule kristalletjes moet kunnen maken. De X-stralen worden als een bundel op een kristalletje geschoten en binnen in dat kristal zullen de stralen, of golven, afbuigen. Diffractie betekent afbuiging. Dat geeft een bepaald patroon dat kenmerkend is voor het onderzochte molecule, het diffractiepatroon. Daar kunnen beelden van gemaakt worden die met een computerprogramma worden geanalyseerd en omgezet in een ruimtelijk beeld van de molecule in kwestie. Daarvoor bestaan wiskundige modellen.
Zo werd de 3D-structuur van DNA, de dubbele helix, ontdekt en ook de zeer specifieke structuren van vele eiwitten. Ook van geneesmiddelen kan men zo de nauwkeurige moleculaire structuur achterhalen.
X-stralen hebben een kortere golflengte dan zichtbaar lichtstralen, waardoor ze tussen de atomen van de molecule kunnen. Hierdoor zijn ze zeer geschikt om een molecule op atomair niveau te analyseren.
Er zijn nog geen reacties op deze vraag.
Enkel de vraagsteller en de wetenschapper kunnen reageren op een antwoord.