Ik heb vroeger geleerd dat een koolwaterstof met een dubbele binding een alkeen is. De oude IUPAC-regels bepaalden dat de hoofdketen zo moest worden gekozen dat ze de dubbele binding bevatte. De recente IUPAC-regels bepalen echter dat de langst mogelijke keten de hoofdketen is, ongeacht waar de dubbel binding zich bevindt. Hierdoor kan het gebeuren dat de langste keten alleen enkele bindingen heeft en dat de dubbele binding zich in een zijketen bevindt. In dat geval eindigt de naam op "-aan". Betekent dit dan ook dat een molecule met een dubbele binding in de zijketen als een alkaan beschouwd wordt?
Beste Lies,
Het is voor mij ook nog wat wennen aan de nieuwe regels rond naamgeving. Het idee erachter is om de systematiek van de naamgeving te vereenvoudigen: altijd de langste keten, ongeacht de "decoratie". Maar het wringt bij mij ook soms; bijvoorbeeld wanneer een alkeen moet eindigen in -aan, maar er in de plaats wel een complexer voorvoegsel nodig is.
Om je vraag te beantwoorden: in mijn interpretatie wordt de 'stofklasse' losgekoppeld van het suffix. Een koolstof-koolstof dubbele binding zal zich chemisch nog altijd op dezelfde manier gedragen (bv. een additiereactie kunnen ondergaan). Ik zou dus zeggen dat ongeacht de 'stofnaam' het molecule nog altijd tot de familie van de alkenen behoort. Zie het als een andere (ver)tak(king) binnen de stamboom. :-)
Dank u wel.
Enkel de vraagsteller en de wetenschapper kunnen reageren op een antwoord.
(Bio)chemie Eiwitgebaseerde materialen Weefselregeneratie biosensoren
© 2008-2023
Ik heb een vraag wordt gecoördineerd door EOS vzw
