Pas sinds 1920 hebben we een officiële consumptieindex, een vastlegging van de prijzen in Belgische frank van een aantal basisgoederen en -diensten (zoals een brood, of een vaste hoeveelheid van een bepaalde brandstof). Voor de periode 1832-1914, waarin de Belgische muntwaarde was vastgekoppeld aan de Franse en Zwitserse franken en de Italiaanse Lire, raadt het Ministerie van Economische Zaken een omrekeningscoëfficiënt aan van 229,8016 naar een waarde in Belgische frank in 2013. Zo omgerekend is 1600 Belgische frank uit 1914 in 2013 het equivalent van 367 682,08 Belgische frank of 9116,83 euro. Gecorrigeerd voor de inflatie tussen 2013 en vandaag is dat 9 552 €. Een simpele vuistregel is om het bedrag in frank uit 1914 te vermenigvuldigen met 5,97 om een tegenwaarde in euro vandaag te vinden.
Er zijn andere manieren om die waarde om te zetten. Naast de consumptieindex (in verschillende samenstellingen) zijn er loonindexen, en er is ook de verzamelwaarde van oude biljetten en munten.
Hartelijk bedankt
Beste, bedankt voor de informatie. Een bijkomende vraag luidt: wat kon men in die tijd kopen voor dit bedrag. Mijn grootvader die uitgeloot werd voor legerdienst(1909) kreeg dit bedrag als vervanger voor een ander zijn legerdienst over te nemen, na de oorlog zou hij daarmee een stuk bouwgrond gekocht hebben. Kan dit mogelijk geweest zijn denkt u?
Dag Dirk, Het was best mogelijk, maar de immobiliënmarkt is net zo'n voorbeeld van een markt waarin waarden zeer sterk evolueerden. Los van oppervlakte, ontsluiting en bestaande pachtrechten die uiteraard mee de prijs bepaalden, was in 1914 de woningmarkt veel meer een huur- dan een koopmarkt. Er werd dan ook minder grond verkocht dan verpacht en verhuurd - onze spreekwoordelijke baksteen-in-de-maag is er pas gekomen toen met de wet De Taeye, 'de man die zijn volk leerde wonen' met premies, leningen en fiscale voordelen. Alfred De Taeye was voorafgegaan door andere woonpremies, de oprichting van sociale huisvestingsmaatschappijen, maar het overwicht van koop- op huurwoningen vond pas rond de Tweede Wereldoorlog plaats. Er was dus een kleiner aanbod, maar ook een kleiner publiek voor het kopen van gronden. Er was bovendien geen of amper regelgeving rond ruimtelijke ordening, zodat het begrip 'bouwgrond' eigenlijk hol was. Elke grond was in principe bebouwbaar, en gemeenten konden (en wilden) daar niet tegen optreden. Ik keek even in oude notarisbladen en kranten uit 1914 naar de verkoop van gronden. In La Patrie verschenen zo in 1914 bouwpercelen met instelprijzen van 2000 frank in Uitkerke, in het Brusch Handelsblad eentje van 3400 frank (maar in de Brugse binnenstad, met een groter oppervlak) en in de Gazette van Brugge een bouwgrond van 1 300 frank in Ruddervoorde...
Enkel de vraagsteller en de wetenschapper kunnen reageren op een antwoord.
© 2008-2025
Ik heb een vraag wordt gecoördineerd door Eos wetenschap. Voor vragen over het platform kan je terecht bij liam.verbinnen@eos.be
