Waarom is er slechts één dubbele binding bij ozon en geen 2?

Antwoord

Dag Jan,

Als je een lewisstructuur van ozon tekent, zal er inderdaad één dubbele binding nodig zijn om alle zuurstofatomen een octetconfiguratie te geven. Gelijktijdig is het nodig aan het andere uiteinde een negatieve lading te plaatsen (een elektron meer dan gewoonlijk) en het centrale zuurstofatoom een positieve lading te geven (een elektron minder dan gewoonlijk).

Lewisstructuren zijn echter slechts benaderingen van de werkelijkheid: ze zijn een 2D-weergave van een molecule dat driedimensionaal is. Bovendien zijn lewisstructuren niet zo goed in het weergeven van gedelocaliseerde elektronen: in realiteit zijn de elektronen namelijk verspreid over de drie zuurstofatomen, met een iets hogere elektronen dichtheid op de uiteindes. (De moleculaire orbitaal-theorie is meer geschikt om de elektronendichtheid in moleculen weer te geven.)

Je kan de beperking van de klassieke lewisstructuren gedeeltelijk opvangen door twee lewisstructuren te tekenen zoals in de figuur hieronder. We spreken dan van resonantiekanonieken. De "echte" structuur van ozon bevindt zich dan ergens tussen deze twee uitersten.