Hoe kwam men tot de maten van schoenen en kledij?

Antwoord

Schoen- en kledingmaten zijn inderdaad verre van uniform. Hoewel ze net ontstaan zijn uit het maken van confectie-uniformen in de 19de eeuw...

Eerst de vuistregels:

• Voor een schoenmaat is het de leestlengte uitgedrukt in Franse steken (6,6 mm; maximale voetlengte plus ongeveer 2 cm voor een leestlengte; dus een maat 44 is voor een voet van (44x0,66)-2= 27 cm)
• Voor een jurk, pak of hemd is het uitgangspunt de borstomtrek in cm, gedeeld door 2
• Voor een broek of rok is dat de tailleomtrek in cm, ook gedeeld door 2
• Voor een jeans dan weer hetzelfde, maar in inches

Maar die vuistregels leveren eigenlijk nog amper voordeel op. Die ene parameter is meestal onvoldoende om aan te geven of iets past (de beenlengte is doorgaans belangrijk bij een broek, net als de beenomtrek; bij vrouwen kan de borstomtrek soms sterk verschillen van de taille). Een ander groot verschil zit in 'vanity sizing': producenten en klanten willen graag in zo klein mogelijke maatcijfers passen, en dus past men de maattabellen gewoon aan. Er zijn daarom geografische verschillen in het toekennen van kledingmaten, grote verschillen tussen merken en een langzame 'groei' van de maten richting grotere kledingsstukken.