Als we elkaar met fouten begrijpen.
Beste Simon,
een goeie vraag en een die ik mezelf ook dikwijls stel! Ik ga er even van uit dat je in de eerste plaats denkt aan spelfouten, maar als je wil kan je mijn antwoord wel veralgemenen naar andere soorten 'fouten'. Ik geloof dat er twee redenen zijn om te schrijven zoals de (spel)regels het voorschrijven:
1. Je vermijdt verkeerd begrepen te worden. Dat is de reden waarom spellingsconventies werden uitgevonden. In de Middeleeuwen lagen spelregels nog niet goed vast. De meeste auteurs deden dus maar wat, en waren vaak niet erg zorgvuldig als het op spelling aankwam. Dat maakt teksten uit die tijd soms heel moeilijk leesbaar. Als je nu zulke teksten leest, besef je al gauw dat spellingsregels wel degelijk nut hebben. Ze maken het de lezer een stuk makkelijker, want hetzelfde woord ziet er ook altijd hetzelfde uit.
2. Natuurlijk kan je je afvragen of ALLE spellingsregels nut hebben. Wat met de d/t-regel in het Nederlands? Of het onderscheid tussen <ei> en <ij>? Is het echt nodig die dingen te leren, en is het zo erg als we er eens een fout tegen maken? Allicht niet. Maar er is iets anders dat meespeelt. Het beheersen van de spelregels wordt ook een erekwestie. Wie alle regels perfect beheerst, toont dat hij of zij een goeie schrijver is. Zelfs al is dat soms helemaal niet terecht, heel wat mensen geloven dat iemand die juist spelt, ook slimmer of nauwgezetter is. Dat is een vooroordeel, maar het bespaart je veel ellende als je er niet moet tegen vechten.
Er zijn nog geen reacties op deze vraag.
Enkel de vraagsteller en de wetenschapper kunnen reageren op een antwoord.