Zijn er bij de scheiding van België en Nederland veel mensen verhuisd?

Antwoord

Precieze aantallen zijn er niet, hoewel uw vraag interessant is.

Tussen 1830 en 1834 weken nogal wat mensen van België uit naar Nederland, voornamelijk Nederlanders zelf en zogenaamde 'Orangisten'. Die laatsten, waaronder ook heel wat franstaligen, deden dat om een waaier aan motieven:

• politieke: een voorkeur voor het Nederlandse koningshuis en een stabiel en internationaal erkend regime, boven de parlementaire monarchie in het jonge (en chaotische) België. De rellen en plunderingen in 1831-1834 in een aantal Belgische steden bracht een verhuisbeweging op gang - het gebeurde niet allemaal in het najaar van 1830, maar was een langzame uittocht.
• economische: door de Scheldeblokkade viel heel wat handel stil en heerste er zelfs zware armoede in het jonge land - veel ondernemers moesten hun onderneming dan ook verhuizen naar het Noorden om terug toegang tot grondstoffen en markten te krijgen.
• culturele: voorvechters van de Nederlandse taal die aan de basis lagen van de Vlaamse Beweging.

In 1839 vond er een omgekeerde beweging plaats, maar dan in de streken rond de nieuwe grensgebieden: in Luxemburg vonden haast geen verhuisbewegingen plaats, maar in Limburg waren er dat bijna 4000, vanuit het nieuwe Nederlandse deel naar het Belgische deel, voornamelijk om politieke redenen. Een reden waarom die verhuis zo massaal was en ook geregistreerd werd, was omdat het scheidingsverdrag uitdrukkelijk bepaalde dat inwoners van de betrokken gebieden zelf hun nationaliteit konden kiezen.