Als een super massief zwart gaat een quasar wordt, waar is dat plots die immense zwaartekracht naartoe?

Antwoord

Er zijn verschillende aspecten aan het antwoord.  Maar een ervan mag duidelijk zijn: de wetten van de natuur - en in dit geval deze van de zwaartekracht - zijn nooit weg.

Materie die in een zwart gat valt, wordt NIET uitgestoten, ze kan er niet meer uit.  Het is materie in de omgeving van het zwarte gat die weggeblazen wordt.  Het gaat in grote lijnen als volgt. Materie die aangezogen wordt door het zwarte gat, valt er niet recht op in, van zodra het een beginsnelheid heeft die niet recht naar het zwarte gat is gericht. Als ze naderbij komt, versnelt ze, maar dat geldt ook voor de component van snelheid loodrecht op de richting naar het zwarte gat. De materie beschrijft dus in eerste instantie een baan rond het zwarte gat (zoals gebeurt rond elk object dat zwaartekracht uitoefent), maar verliest wel energie door te botsen met de andere materie die daar al ronddraait. Op die manier komt de materie dan terecht in een schijf die rond het zwarte gat draait. Door de wrijving van al die materie in de schijf, wordt deze erg heet, en zendt ze dus hoog-energetische straling uit. Zo verliest de schijf verder energie, en spiraleert de massa naar binnen, zodat de materie in de binnenkant van de schijf uiteindelijk opgeslorpt wordt door het zwarte gat en zodoende uit ons gezichtsveld verdwijnt. Maar de straling van die hitte oefent ook een grote druk uit op de omgeving, en het is die stralingsdruk die een fractie van de materie in de omgeving van het zwarte gat kan wegblazen. Dit gebeurt vooral in de ijlere gebieden loodrecht op de schijf, in de richting dus van de rotatie-as van het zwarte gat. 

De lichtbron van een quasar is dus niet het zwarte gat zelf, maar de materie die er dicht omheen aanwezig is. Wanneer er nauwelijks gas rond het zwarte gat aanwezig is, zoals in ons Melkwegstelsel of in Andromeda, is er niets te zien.  Een nabij 'actief' sterrenstelsel is M82; hier wordt het monster gevoed door gas van een recente botsing met een ander stelsel dat door M82 wordt opgeslorpt.  Dergelijke botsingen van sterrenstelsels waren frequenter in het verre verleden toen het heelal nog kleiner was, en inderdaad ziet men meer quasars op grote afstanden.