Antwoord
Je hebt gelijk dat we beginnen met 'links' als we dit opzeggen, maar anderzijds valt de klemtoon wel op 'rechts', zodat we schematisch iets krijgen als:
linksRECHTSlinksRECHTSlinksRECHTS etc.
en niet:
LINKSrechtsLINKSrechtsLINKSrechts etc.
Wat meer is, we hebben een gevoel dat de onbeklemtoonde 'links' samen hoort met de RECHTS die erop volgt, eerder dan de rechts die eraan voorafgaat. We hebben dus:
(linksRECHTS)(linksRECHTS) etc.
eerder dan:
links (RECHTSlinks) (RECHTSlinks) etc
In de fonologie heet zo een geheel van twee lettergrepen een voet. Een voet waarbij de tweede lettergreep zwaarder beklemtoond is dan de eerste is een iambe (bij een trochee is de eerste lettergreep zwaarder beklemtoond).
We structureren zo'n gescandeerd rijtje dus als een iambische voet. Dat doen we ook spontaan als we andere dingen scanderen, bv. als je bv. een voet neemt als 'lala' en je moet die steeds herhalen dan zal je daar spontaan een afwisseling in maken van sterke (beklemtoonde) en zwakke (onbeklemtoonde) la's. Die groepeer je dan als volgt:
(laLA)(laLA)(laLA) etc.
eerder dan
(LAla)(LAla)(LAla) etc.
Reacties op dit antwoord
Er zijn nog geen reacties op deze vraag.
Enkel de vraagsteller en de wetenschapper kunnen reageren op een antwoord.