Ik vroeg me af waarom mensen automatisch het geluid "huh" maken als ze iets niet weten?
Helemaal automatisch zijn die klanken niet, sommige zijn duidelijk afhankelijk van de taal waarin je spreekt en zijn dus aangeleerd. Maar ze zijn zo diep ingebakken, dat mensen die vloeiend en accentloos een vreemde taal gebruiken, toch vaak hun achtergrond verraden door de um, er, he of he uit hun eigen taal ertussen te gooien.
De voornaamste functie van 'euh', 'awel', 'dus' is om de zin gaande te houden terwijl je naar woorden zoekt. Het zijn vulwoorden, of pauzewoorden. Ze geven je bedenktijd: "Ik ben hier al sinds euh kwart voor twee." Daarnaast hebben ze nog wat andere functies:
De 'aarzelklanken', vullers of pauzewoorden verschillen van taal tot taal en zelfs tussen dialecten:
Leuk weetje: ook gebarentalen hebben dergelijke woorden
Oke bedankt, maar hoe zijn ze juist ontstaan? Waarom juist "uh" en niet "daap" ofzo?
Enkel de vraagsteller en de wetenschapper kunnen reageren op een antwoord.