Wat is nou de essentie van het leven? Wat is het nut van alles dat wij hier doen als het toch uiteindelijk zal verdwijnen?

Antwoord

Beste Bryan,

Je geeft in feite reeds zelf een antwoord op je vraag, maar mijns inziens bekijk je het allemaal een beetje te negatief en te pessimistisch. Ik weet wel dat het er momenteel niet erg rooskleurig uitziet en dat de mensheid er een zootje van maakt, maar dat is nog geen reden om er het hoofd bij neer te leggen.

Het leven heeft geen doel en het leven heeft geen zin... niet in absolute zin.
Er is geen reden voor alles... er is zelfs geen reden voor niets.

Alle zin en alle reden maak je zelf.
De zin van het leven is wat jij er zelf van maakt. Maar daarom hoef je het niet louter op het individu te betrekken. Westerlingen groeien op in een ik-gerichte samenleving, maar er zijn miljarden mensen die al eeuwen opgroeien in collectivistische samenlevingen, waar het individu fundamenteel deel uitmaakt van de de collectiviteit en juist zijn/haar identiteit ontleent aan die collectiviteit. Voor die mensen is de zin van hun bestaan de zin die ze als individuele bouwsteen geven aan het geheel van de collectiviteit.

Er is ook geen doel. het universum heeft geen doel. Causaliteit, determinisme, doelgerichtheid zijn allemaal concepten die de mens bedacht heeft vanuit zijn dualistische visie (scheiding van geest en materie) op het universum.

De kwantummechanica en de relativiteitsfysica hebben met die oude, mechanistische visie definitief afgerekend. Wij zijn de waarnemer, wij zijn de schepper en de vernietiger van onze wereld. Er bestaat niet zoiets als het "Ding an sich" van Kant... er is alleen maar het "Ding für uns". En daarmee krijgen wij de verantwoordelijkheid voor onze wereld rechtstreeks naar ons toegeworpen.

We leven niet omdat dat een doel of zin zou moeten hebben... we leven omdat miljarden atomen en subatomaire deeltjes zich samengevoegd hebben tot dat lichaam... voor bepaalde duur... en meer is er daar niet aan, zonder doel. En de dag dat die deeltjes weer uit elkaar gaan is het gewoon gedaan met het leven dat jij nu bent.

Een reden? Neen, er is geen reden daarvoor. Een doel? Neen, er is geen doel daarvoor. Maar moet dat? Het is gewoon zo... een moment in het geheel van de kosmos, meer niet...

Ik zou zeggen: geniet ervan... en zorg ervoor dat het ten goede komt aan het geheel van de kosmos, want jij bent deel van de kosmos, en elke negatieve daad die je stelt trekt de kosmos naar omlaag, elke positieve daad die je stelt trekt de kosmos naar omhoog. Jij bent deel van de Samsara, het Wiel van het Worden van de boeddhisten... jij bent een deel van het geheel, een dharma, een elementair deeltje... en je hebt er zelf geen idee van hoe ver dat gaat... misschien zou je eens wat kennis moeten nemen van kwantummechanica, relativiteitsfysica en de implicaties die de nieuwe fysica heeft voor de menselijke verantwoordelijkheid.

Als je dan echt wil weten wat jouw rol is in dit universum? Wel... je bent fundamenteel verbonden met alles in het universum, en die fundamentele verbondenheid brengt een universele verantwoordelijkheid met zich mee.
Misschien kun je daar eens over nadenken?

En als je er verder over wil praten, schrijf me dan gerust: johan.dhaenen@howest.be