Waarom heeft God mensen geschapen?

Antwoord

Omdat God, althans in de bijbelse voorstelling, oneindig goed is. En goedheid heeft nu eenmaal als eigenschap dat dat gedeeld wil worden. Volgens de Joodse opvatting zit in alles wat geschapen is, een sprankeltje van God. En als je daar aandacht voor hebt (via de bekende 613 geboden en verboden) kan je dat ontdekken en ontstaat er enorm respect voor mensen en dingen omwille van het respect voor Gods goedheid in alles wat bestaat. In een christelijke visie spreekt men niet van die sprankeltjes godheid in de dingen. Maar de dingen zijn wel geschapen omdat het uitdrukkingen zijn van Gods goedheid. Zie het scheppingsverhaal: "En God zag dat het goed was. Het werd avond en morgen. Een nieuwe dag". En het laatst de mens "als evenbeeld en gelijkenis van God". Dat wil zeggen: de opdracht van de mens om enerzijds zo goed als God te zijn in deze wereld, en anderzijds om in elke mens ook wat "God" te (h)erkennen.
Let wel: de bijbelse verhalen zijn niet meteen letterlijk-historisch-wetenschappelijk te nemen, maar zijn pogingen van mensen om hun ervaring - dat er uiteindelijk één God is die goed en rechtvaardig is - via een verhaal begrijpbaar te maken voor vele mensen.

Je kan het best begrijpen door de vraag te stellen: waarom hebben mijn mama en papa beslist om een kind te krijgen? Antwoord: omdat ze elkaar graag zagen en dat 'graag zien' wilden doorgeven aan hun kind.  Elk kind (en ik hoop dat ook voor jou geldt) is dus een uitdrukking, een belichaming, een materialisatie van die goedheid en liefde tussen mensen. Daarom ben jij.

Diezelfde ervaring dat mensen ook uitdrukking zijn van een liefde en goedheid die groter is dan die van mensen, wordt uitgedrukt in het scheppingsverhaal.

In psalm 8 kan je iets lezen over deze grote verwondering en dankbaarheid van mensen voor het feit dat ze als mensen mogen bestaan in deze schepping.

Maar...
Dat wil niet zeggen dat iedereen ook diezelfde goedheid uitstraalt naar anderen toe. Sommige dingen zijn 'slecht'. Dat is verbonden met het feit dat die goedheid en liefde in concrete materie wordt uitgedrukt. En dat kan falen. 
Een schilder wil altijd het beste en mooiste schilderij maken, maar dat lukt niet altijd. Het is telkens een 'probeersel'. Niet volkomen, niet perfect, niet volmaakt.
Mensen zijn ook probeersels. En dankzij hun vrije wil kunnen ze zelf het goede dat in hen zit cultiveren en tot uitdrukking brengen. Dat lukt echter niet altijd, of wordt soms verkeerd begrepen. Daarom is het altijd weer opnieuw beginnen. Maar als anderen je dat dan kunnen geven en zelf ook begrijpen dat niemand perfect is, kan dat wel lukken.

Hopelijk kan dit antwoord je wat verder helpen.