Is het mogelijk dat het welbevinden van een leerling op school een invloed heeft op zijn manier van leren?

Antwoord

Onderwijsonderzoekers en motivatiepsychologen stellen inderdaad verbanden vast tussen motivatie van leerlingen en hun leerstijl en metacognitieve kennis en vaardigheden (zoals kunnen reflecteren, leren van je fouten, etc.).

Leerlingen met een taakgerichte motivatie bijvoorbeeld, vertonen een meer diepgaande manier van studeren. Ze willen de leerstof echt onder de knie hebben. Leerlingen met een prestatiegerichte motivatie willen vooral hun bekwaamheid tonen (goede punten behalen) en vertonen vaak een meer oppervlakkige manier van studeren.

In het onderzoek in deze traditie worden ook verbanden vastgesteld met kenmerken zoals inzet, inspanning, volharding, etc.

Maar (voor zover ik weet) is er nooit een direct effect vastgesteld van welbevinden (en verwante aspecten zoals de relatie leerling-leerkracht, betrokkenheid bij de school) op leerstijl/metacognitieve vaardigheden.

Er zijn wel positieve verbanden te vinden tussen het welbevinden van leerlingen enerzijds en hun score voor taakgerichte motivatie. Daarom pleiten heel wat onderwijsonderzoekers voor een zorgzaam schoolklimaat, waarin leerkrachten hun leerlingen ondersteunen én uitdagen.

Kortom: het is mogelijk dat het welbevinden een effect heeft op de manier van leren, maar dat is eigenlijk nog niet onderzocht. Er zijn wel verbanden vastgesteld tussen welbevinden en motivatie en ook verbanden tussen motivatie en manier van leren. Het is dus goed mogelijk dat het effect van welbevinden op manier van leren indirect verloopt, namelijk via motivatie.