Aan wie moet je de resultaten van een psychologisch onderzoek bij minderjarigen meedelen?

Antwoord

Beste Shana,

In principe moet je de resultaten meedelen aan beiden: zowel de ouders als het kind. De ouders omdat ze nog wettelijk verantwoordelijk zijn. Het kind omdat het de persoon in kwestie is waar het om gaat. Natuurlijk kan met de ouders bekeken worden of het zinvol is om iets te vertellen aan kinderen die de boodschap nog niet kunnen vatten, omdat ze mogelijk nog te klein zijn of hun problematiek dit niet of moeilijk toelaat. En met het kind kan bekeken worden wat hij geheim wil houden en wat er naar de ouders door kan gaan. Maar dan moet je er al zeker van zijn dat dit kind goed kan inschatten wat een geheim betekent, en wat het wil zeggen om die dingen toch tegen de onderzoeker te vertellen, maar niet met de ouders te delen. Want sommige dingen (stel bv dat hij praat over zelfmoordgedachten) wil hij misschien niet delen, maar kan je als onderzoeker ook moeilijk verzwijgen voor de ouders.

Het hangt dus wat af van de situatie en het onderwerp, maar in principe deel je alles mee aan elke betrokkene, in een voor hem verstaanbare taal met voldoende uitleg en kadering. En daarbij schat je als onderzoeker in op welke manier je wat best aan wie meedeelt, waarbij je vooral zeker ook denkt aan het recht op informatie waar kind en ouders recht op hebben, maar ook aan de effecten van je mededeling, en of die wel of niet productief kan zijn. Soms moet bv een naam van een diagnose niet meegegeven worden, als je weet dat dat het gezin of het kind alleen maar moedelozer maakt. Dan is soms een omschrijving van het probleem, zonder het een naam te geven, beter.

Vriendelijke groet,

Piet Vandebriel
Provinciale Hogeschool Limburg