Alles op aarde slijt op een of andere manier.
Maar slijten moleculen zelf ook? Gaan ze minder makkelijk verbindingen aan gedurende hun bestaan? Vergaan ze? En zijn ze dan misschien een keer 'op'?
Beste Irene,
Ik onderken twee niveau's in je vraag, één dat echt slaat op moleculen en één dat slaat op de bouwstenen van moleculen, nl. atomen. Moleculen worden gevormd doordat atomen met elkaar een binding aangaan. Deze chemische binding is behoorlijk sterk en kan heel wat krachten weerstaan, maar door omstandigheden zoals hoge temperatuur, mechanische belasting, aanwezigheid van andere moleculen of straling (radioactieve of UV) of katalysatoren kunnen de chemische bindingen breken en daarop volgend reorganiseren ter vorming van nieuwe moleculen.
Met andere woorden moleculen worden gevormd en afgebroken naargelang de omstandigheden. In die zin hebben ze een bepaalde levensduur die verschilt van molecule tot molecule. Echter de kwaliteit van de bindingen in een bepaald molecule veranderd niet. De aard en kwaliteit van een binding tussen twee atomen bijvoorbeeld, ligt vast en is niet tijds-afhankelijk . Dus in deze zin "slijten" de bindingen in moleculen niet.
Als we naar de atomen zelf kijken, kunnen we kort en bondig stellen dat ze ook niet "slijten", ze zijn voor eeuwig en worden steeds opnieuw gerecycleerd. Zowat alle atomen in je lichaam zijn velle miljarden jaren oud, sommigen van hen (bv waterstofatomen) zijn zo oud als het heelal zelf, afgerond 14 miljard jaar oud.
ik hoop dat dit je verder helpt, vriendelijke groeten
Er zijn nog geen reacties op deze vraag.
Enkel de vraagsteller en de wetenschapper kunnen reageren op een antwoord.