Niet zo! Onze samenleving is de voorbije anderhalve eeuw sterk gepedagogiseerd, en die tendens lijkt niet te stoppen: alles wat met opvoeding en vorming te maken heeft, wordt geproblematiseerd, geformaliseerd en geprofessionaliseerd. Meer werk, en diverser werk voor pedagogen dus, gaande van onderwijsbegeleiding, kindertheater en -literatuur, jeugdbescherming, gehandicaptenzorg, tot volwassenvorming en zelfs animatie van ouderen. Om die diversiteit te benadrukken, zowel van methoden als van werkvelden, spreekt men niet voor niets overal van pedagogische wetenschappen in het meervoud.
Wat wel klopt, is dat masters uit die opleiding, in tegenstelling tot de professionele bachelors orthopedagogie, lerarenopleiding of sociaal werk, meestal eerder een coördinerende rol nemen, of strategisch bezig zijn, met planning, vernieuwing, ondersteuning of zelfs onderzoek. Dat neemt niet weg dat ze vaak contact zoeken met 'cliënten'. Als ze hun job goed willen doen, is dat zelfs nodig.
De opleidingen in Vlaanderen bieden afstudeerrichtingen aan:
Mogelijke werkvelden zijn
Ikzelf heb gewerkt in hoger onderwijs (onderzoek aan universiteit; les en stage in sociaal-agogisch hoger onderwijs en in lerarenopleidingen; coordinatie van nascholing en internationalisering), in gehandicaptensector (een tehuis voor volwassenen met een verstandelijke handicap) en aan de provincie (gebiedsontwikkeling en leefbaarheid). Vrij breed en divers dus. Jaargenoten werken in bedrijven (Coca-Cola), overheid (kabinet, Kind&Gezin , Fedasil), vzws (Opbouwwerk, armoedebestrijding, een bont aanbod aan organisaties in de zorgsector) en (een derde) in onderwijs, vooral hoger onderwijs dan.
Mocht je twijfelen, dan kan een gesprek met enkele afgestudeerden vaak meer verhelderen dan welke websites ook.
Er zijn nog geen reacties op deze vraag.
Enkel de vraagsteller en de wetenschapper kunnen reageren op een antwoord.