Hoe komt het dat bacteriëren resistent kunnen worden voor antibiotica, maar niet voor alcohol, bleekwater en zuurstofwater?

Antwoord

Beste Bart,

Een antibioticum werkt in vele gevallen zeer specifiek: de stof werkt in op bijvoorbeeld één eiwit van de bacterie. Het blokkeert dit eiwit en verhindert zo bacteriegroei. Echter, door mutaties (veranderingen in erfelijk materiaal, ook wel DNA genoemd) kunnen er veranderingen ontstaan in dit eiwit. Hierdoor is het mogelijk dat het antibioticum het eiwit niet meer kan blokkeren, waardoor er dus resistentie kan ontstaan (m.a.w.: de bacterie kan groeien). Deze veranderingen ontstaan spontaan, maar in de aanwezigheid van antibioticum treedt er een selectie op van bacteriën die resistent zijn.

Een ander mechanisme voor antibioticaresistentie is het feit dat er genen bestaan (DNA, erfelijk materiaal) in bacteriën die informatie bevatten voor eiwitten die antibiotica kunnen vernietigen. Sommige bacteriën kunnen DNA uitwisselen met elkaar (d.m.v. bacterie-seks!) en hierdoor is het mogelijk dat bacteriën deze genen hebben en gebruiken om antibiotica te vernietigen.

Vandaar dat men nu in vele domeinen reglementering heeft om het gebruik van antibiotica te beperken.

Stoffen zoals alcohol, bleekwater, zuurstofwater, ... hebben een vernietigend effect op vele eiwitten van de bacterie (ze hebben geen specifieke werking). Het spreekt voor zich dat het ontwikkelen van resistentie hiertegen niet mogelijk is.

Groeten,