E19,A12
hoe komen die en zijn die door iemand uitgevonden?
Na de Tweede Wereldoorlog werd in 1947 de UNECE opgericht, de United Nations Economic Commission for Europe, dat al in 1950 in Genève een systeem voorstelde met een ordening van de voornaamste transportwegen in Europa. In 1975 werd dat uitgewerkt tot de AGR, waarin de codering werd voorgesteld, met E gevolgd door twee cijfers voor de grote internationale snelwegen, en E gevolgd door drie cijfers voor de dwarsverbindingen. Naast die codes werden ook afspraken vastgelegd over het formaat van de wegen, de maximale hellingen, de hoogte van bruggen, het formaat van bochten...Maar tussen wet en werkelijkheid... ik heb nog een tijdlang in Roemenië aan een huis langs de E60 gewoond, die daar niet meer dan een dorpsweg is, even verderop stopte voor een spoorwegovergang en dan een steile helling met haarspeldbochten opklom.
De signalisatie is evenwel niet verplicht, zodat veel landen nog nationale coderingen gebruiken, meestal beginnend met A of N. E-wegen eindigend met een even cijfer lopen van west naar oost, met een oneven cijfer van noord naar zuid.
De A-nummers zijn oude Belgische aanduidingen van autosnelwegen, dus van vóór 1975. Zo was de E19 (Antwerpen-Brussel) de A1, de E314 (Leuven-Nederland) de A2 en de huidige E40 (Frankrijk-kust-Brussel-Luik) opgedeeld in achtereenvolgens de A18, de A10 en de A3. De reden waarom enkel de benaming A12 overblijft, is omdat die het karakter van een autosnelweg verloor, en dus geen nieuw E-nummer kreeg. Zeer recent wordt de N49/A11 omgebouwd tot E34, en krijgt het verlengstuk in Zeebrugge, dat lange tijd als project 'AX' werd aangeduid.
Er zijn nog geen reacties op deze vraag.
Enkel de vraagsteller en de wetenschapper kunnen reageren op een antwoord.