Hoe leeft koraal?

Antwoord

Koralen zijn zeer kleine poliepjes (elk met een diameter van 1-3 mm) die met een groot aantal samen in een kolonie leven. De poliepen verzamelen met hun tentakels zoöplankton en andere voedseldeeltjes uit het omringende water. Die leveren hen vooral stikstof en fosfor. Voor de koolstof in hun voeding zorgen de - bij de meeste soorten koraal aanwezige - zoöxanthellen. Deze symbiotische algen, die aanwezig zijn in de cellen van het spijsverteringsstelsel van de poliep, fixeren koolstof door aan fotosynthese te doen. Ze geven die door aan het koraal onder de vorm van glycol, glucose en alanine.

Het belang van de ene manier van voeden (prooien) t.o.v. van de andere vorm (fotosynthese) is afhankelijk van de soort en locatie. In voedselarm water zijn koralen meer afhankelijk van het voedsel dat de zoöxanthellen leveren. Koralen met kleine poliepen of soorten met een groot oppervlak t.o.v. hun volume kunnen veel licht opvangen, waardoor het aandeel voedsel uit fotosynthese groter zal zijn. Soorten met grote poliepen of een kleine oppervlak/volume verhouding zullen dan weer meer afhankelijk zijn van het vangen van prooien.

Of koraal al dan niet een kalkskelet aanmaakt is soortafhankelijk. Het extern aangemaakte kalkskelet vormt bij deze soorten het substraat, waarop de kolonie van levende poliepen steunt. De zoöxanthellen van kalkvormende koraalsoorten blijken ook een rol te spelen in de kalkafzetting. Door CO2 uit het water te halen (gebeurt tijdens de fotosynthese), bevorderen ze de vorming van CaCO3. Uit experimenten blijken deze soorten koraal bij het weghalen van hun symbiotische algen of bij het in het donker houden, beduidend minder snel kalk te kunnen afzetten.

Als de zoöxanthellen bij deze soorten afsterven om een of andere reden, spreekt met van "coral bleaching" of verbleking. Het koraal wordt dan wit en kan op de langere termijn niet of zeer moeilijk overleven. Dit proces kan veroorzaakt worden door (een combinatie van) verschillende - natuurlijke of door de mens veroorzaakte - zaken: Verandering van de watertemperatuur (bv. verwarming door opwarming van de aarde), verzuring van de oceaan (lagere pH), troebeler water (waardoor minder licht kan invallen), een sterkere zonnestraling (veranderingen in het lichtspectrum waarbij de zoöxanthellen het meest efficiënt produceren), infecties door schadelijke bacteriën of veranderingen in de zoutgehalte van het zeewater.