Het feit dat we twee ogen hebben laat ons toe 3D zicht te hebben. We kijken namelijk vanuit twee punten, (onze ogen) een aantal centimeter uit elkaar, en zien dus twee beelden vanuit een ander standpunt. In onze hersenen worden uit deze twee beelden door middel van driehoeksmeting de afstand bepaald tot het object naarwaar we kijken. Onze hersenen "kennen" goniometrie en weten hoe een driehoek waarvan een basis en twee aanliggende hoeken gekend zijn kan worden opgelost om een afstand te bepalen.
Probeer eens het volgende (maar niet terwijl je zelf aan het rijden bent !!) : als je als passagier in een wagen meerijdt moet je eens een van je ogen bedekken, je zal zien dat je door het verlies van het afstandsgevoel grote problemen krijgt om het verloop van druk verkeer correct in te schatten.
Bij rood/groen 3D worden daarom twee foto's genomen vanuit twee verschillende standpunten, het ene met een rood filter, het andere met een groen. We kijken dan naar die twee beelden tegelijk met een rood/groen brilletje. Ons ene oog ziet door het roodfilter enkel het rode beeld, en ons andere oog enkel het groene. Omdat beide vanuit een ander standpunt zijn opgenomen kunnen onze hersenen die twee beelden die ze van elk van onze ogen krijgen weer gebruiken om informatie over de afstand te verkrijgen.
Googel maar eens op de trefwoorden "3D camera red green".
Er zijn nog geen reacties op deze vraag.
Enkel de vraagsteller en de wetenschapper kunnen reageren op een antwoord.